Geheimen onder de sneeuw

Op Pluk de Nacht kun je elke avond een opvallende film zien, maar net zo boeiend is de wijze waarop deze film gemaakt wordt. DailyPluk ontmaskert de makers. Deze keer: een interview met regisseuse Ina Weisse over haar debuutfilm Der Architekt.

De Duitse actrice is al vijftien jaar een gerenommeerd Schauspielerin in Duitse films en televisieseries. Onlangs was Ina Weisse nog te zien in de welbekende krimi Tatort. Met Der Architekt maakt ze haar speelfilmdebuut als regisseur. Het is een intens familiedrama over het vierkoppige gezin Winter dat naar een bergdorp afreist om Georg Winters moeder te begraven. Vanwege het slechte weer strandt het gezin, ze komen in een onverwacht isolement terecht.

“Eén ding wist ik vanaf het begin, de film moest over een heel sterke man gaan.” En daar had Ina Weisse slechts één persoon voor in gedachten: Josef Bierbichler, bekend uit Michael Hanekes film Code Unknown: Incomplete Tales of Several Journeys. “In mijn optiek kon alleen hij de rol van de architect spelen. Ik heb het script in zijn handen geduwd, de volgende dag belde hij me op, hij deed mee. Als je Bierbichler in je film hebt, krijg je vanzelf een sterrencast bij elkaar”, vertelt ze lachend.

De druk die ze voelde als regisseur, kan ze niet vergelijken met het gevoel dat ze krijgt als ze acteert. “Je bent als regisseur veel eenzamer en je bent je er continu van bewust dat als het niet lukt om binnen een bepaald tijdsbestek je materiaal te schieten, de film simpelweg mislukt.” Als actrice verdwijnt er steeds een stukje van haarzelf. In de regie is dat anders. “Ik moet erbij blijven en kan mezelf niet verliezen. Voortdurend voel ik die verantwoordelijkheid. Tegelijkertijd genoot ik ervan om de acteurs te zien spelen. Ongelooflijke geluksmomenten.”

Het regelen van de cast ging voorspoedig. Het vinden van een goede co-auteur en cameraman nam iets meer tijd in beslag. Evenals de zoektocht naar de locatie, dat ene geschikte dorp. “Je hebt als filmmaker een dorpje voor ogen dat misschien helemaal niet bestaat. Ik was op zoek naar een dorp in de bergen waar de tijd stil was blijven staan. Kleine huisjes aan weerszijden van de weg, vrijwel niemand op straat, slechts een enkeling achter de gordijnen. Na vier maanden zoeken vond ik dit dorpje in Oostenrijk, Boden genaamd. Ik reed binnen en had er direct een goed gevoel bij.”

De inwoners van dit dorpje in Tirol verschuilen zich aanvankelijk achter hun ramen. Langzaamaan worden ze toch nieuwsgierig. “Ze boden aan te figureren in mijn film, dat vond ik natuurlijk fantastisch.” Maar de regisseuse was vooral naarstig op zoek naar een local die voor een groot publiek kon zingen. “Ik heb iedereen, tot en met de priester van het dorp, gevraagd of ze iemand kenden die mooi kon zingen. Ik ging letterlijk alle huizen langs. Totdat ik een vrouw vond in een oude bakkerij, dertig kilometer en een paar bergen verderop. Ze was uitermate geschikt voor deze rol en deed mee.”

Het plan was om in januari te starten met de opnames, maar de hoofdpersoon speelde op dat moment nog in een theatershow in Australië. Dus het werd maart. “De zenuwen bekropen me. De kans op sneeuw is daar niet zo groot in maart. Ook de inwoners van het dorp gaven me weinig kans. Maar twee dagen voor de opnames begon het te sneeuwen.” De sneeuwval was zo heftig dat de hele crew op dezelfde kamer moest slapen omdat ze het dorp niet uitkwamen. “Dat was wel goed voor de sfeer, maar niet ideaal natuurlijk.”

De sneeuw speelt een belangrijke rol in Der Architekt. Tegen de achtergrond van het maagdelijk witte winterlandschap worden onzekerheden, leugens, bedrog en valselijk gesloten compromissen naar de oppervlakte gehaald. “Kijk naar de scène waarin de familie naakt door de sneeuw rent, ik bad dat de sneeuw tenminste voor die scène bleef liggen. In die scène wordt duidelijk dat de familie wel naakt samen door de natuur kan rennen, maar niet praat.” Conflicten worden verzwegen. Een belangrijk thema in de film. Als er geen sneeuw was gevallen, had de crew regen moeten maken en Weisse verzekert dat het dan een totaal andere film was geworden. Sneeuw doet de filmmaakster denken aan haar kindertijd. “Ik associeer sneeuw met het verleden. De geheimen liggen onder de sneeuw. In zowel Der Architekt als in het echte leven.”

Dit artikel werd gepubliceerd in de DailyPluk, zomer 2009.